Πέμπτη

Δε φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λεύτερος…

Πηγή: sofistes.pblogs.gr

Δε φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λεύτερος&

Ήταν μια μπλούζα που αγόρασα στην Κέρκυρα και ένα κείμενο στα «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» που μου 'δωσαν την αφορμή να κάνω αυτή τη φράση του Ν. Καζαντζάκη σημαία της ζωής μου&

Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει πιο πεζά: Δε φοβάμαι τίποτα και δεν ελπίζω τίποτα, άρα είμαι ελεύθερος. Και πάλι θα είχε δίκιο αφού όταν δεν ελπίζεις τίποτα και δε φοβάσαι τίποτα, δεν έχεις τίποτα να σε ωθεί προς καμία κατεύθυνση και είσαι πλέον ελεύθερος να πλάσεις τη ζωή σου όπως θέλεις. Ο φόβος και η ελπίδα, η ανάγκη και η θέληση, να ξέρετε, είναι οι ισχυρότερες δυνάμεις που υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν για το είδος μας.

Ξέρω πως και φοβάμαι και ελπίζω πολλά πράγματα&

Φυσικά και φοβάμαι! Ο φόβος είναι η φυσιολογική αυτοπροστασία του ανθρώπου από ότι μπορεί να του προκαλέσει ζημιά όσον αναφορά τη σωματική και πνευματική του ακεραιότητα. Μόνο ο ανεξήγητος και υπερβολικός φόβος μπορεί να θεωρηθεί ως παθολογική κατάσταση για τον καθένα μας. Όταν φτάσεις στο σημείο να μην φοβάσαι τίποτα σημαίνει πως είσαι αξιοθαύμαστος αλλά και επικίνδυνος για τον εαυτό σου.

Φυσικά και ελπίζω! Η ελπίδα, η προσδοκία, η φιλοδοξία, ή όπως αλλιώς θέλετε είναι ένα από τα πιο όμορφα συναισθήματα. Η αφορμή για δράση, ο λόγος για μεταβολή, η κινητήριος δύναμη της ζωής& Αυτό είναι ελπίδα! Είμαι πολύ μικρός, λοιπόν, για να σταματήσω να ελπίζω. Αν όλοι οι συνομήλικοι μου σταματούσαν να ελπίζουν, ο κόσμος μας θα σταματούσε να κινείται, να ζει να αναπνέει, να φωνάζει: «είμαι κι εγώ κι εσείς εδώ, καταλάβετέ το». Προφανώς ο Καζαντζάκης θα είχε πολύ σοβαρό λόγο για να σταματήσει να ελπίζει.

Ξέρω πως αυτή η ζωή ακούγεται λίγο μίζερη, μα ξέρω να πω πως αυτό σημαίνει πραγματικά ελευθερία!

Τον ευχαριστούμε που υπήρξε, που έδρασε και δε θα πεθάνει ποτέ γιατί ακόμα κι αν φυλακίσεις το σώμα, κι αν το κόψεις κομμάτια, κι αν το κάψεις, η ψυχή, εφ' όσον είναι ελεύθερη, θα μείνει για πάντα ζωντανή κι ΕΛΕΥΘΕΡΗ!

http://sofistes.pblogs.gr/2007/10/de-fobamai-tipota-den-elpizw-tipota-eimai-leyteros.html